کلمه گل گاوزبان در سال 1401 از کلمه سلتی “borrach” به معنای شجاعت گرفته شده است و در طول تاریخ گفته شده است که این گیاه شجاعت را به قلب می آورد و غم را از بین می برد. به گفته پلینی طبیعت شناس یونان باستان، گل گاوزبان “مردی را شاد و شاد می کند”.
به نظر می رسد که دیوسکوریدس، پزشک یونانی قرن اول، موافق است و استفاده از گل گاوزبان را برای “تسلی دادن قلب، پاکسازی مالیخولیا و آرام کردن فرد دیوانه” ذکر می کند. به عنوان یک گیاه آشپزی، از زمان های قدیم از برگ ها و گل های تازه گل گاوزبان در شراب ها و سالادها استفاده می شده است.
اخیراً آنها توسط زنان ویکتوریایی در “فنجان های کلارت” (مخلوطی از شراب، براندی، آب، میوه ها و شکر) برای بهبود خلق و خو و زنده کردن روح استفاده می شدند.گل گاوزبان به دلیل گل های ستاره ای شکل آبی و زیبا و خیره کننده اش معمولاً به عنوان گل ستاره نیز شناخته می شود. به عنوان یک گیاه دارویی، گل گاوزبان برای درمان شرایط “مالیخولیایی” به ویژه موارد مربوط به قلب استفاده می شد.
از برگ گل گاوزبان برای رماتیسم، سرماخوردگی و برونشیت و افزایش شیردهی در زنان نیز استفاده می شد. فواید گل گاوزبان از قسمت های مختلف گیاه ناشی می شود. روغن گل گاوزبان از دانه ها فشرده می شود و از برگ های گل گاوزبان به عنوان یک گیاه تازه آشپزی و برای تهیه چای و تنتور استفاده می شود.
دانه ها حاوی 26 تا 38 درصد روغن دانه گل گاوزبان هستند که 17 تا 28 درصد آن گاما لینولنیک اسید (GLA) است که غنی ترین منبع شناخته شده است.
روغن همچنین حاوی اسیدهای چرب پالمتیک اسید (10-11٪)، اسید استئاریک (3.5-4.5٪)، اسید اولئیک (16-20٪)، اسید لینولئیک (35-38٪)، اسید ایکوزنوئیک (3.5-5.5٪) است. اسید اروسیک (1.5-3.5٪) و اسید عصبی (1.5٪).
برگ ها و گل ها: ساپونین ها، تا 12 درصد موسیلاژ، تانن، ویتامین C، اسید مالیک، کولین، پتاسیم، کلسیم، اسانس، آلکالوئیدهای پیرولیزیدین (شامل لیکوپاسامین، اینترمدین و مشتقات استیل آنها).
